Beyaz Fanilalılar

Halkın takımını, halkın içinde tutacağız.

Fenerbahçeli

Cumartesi gecesi atkılar boyuna takılmış, besteler dile dolanmış, düşülmüş yine yollara. Henüz daha evden yeni çıktık, banliyö treni ile Kadıköy'e geçme derdindeyiz. Saat geç ama sokakta çocuklar oturuyor daha, semtimiz Kaynarca :) Bizi gören çocuklar (10-12 yaş) heyecanlı bir halde sorar:

- Abi nerden geliyosunuz?
- Evden geliyoruz.
- Nereye gidiyosunuz abi?
- Denizli'ye
- Abi ciddi misiniz?
- Gidiyoruz lan işte.
- Sefa abilerle mi gidiyosunuz abi?
- Tanıyo musun sen?
- Tanıyorum abi, bende gelicem. (Diğer arkadaşlarına dönerek) Anneme söyleyin olm ben Denizli'ye gidiyorum.
(Bir süre peşimize takılır, tek başına, daha sonra gözden kaybolur.)

Fenerbahçelilik, çok normal bir şeymiş gibi daha çocuklukta anneme söyleyin, ben Denizli'ye gidiyorum diyebilmektir galiba. Biz Fenerbahçeliyiz bizden çok deli çıkar; herkes deli, sevdası kendinden deli.

5 yorum:

CaN dedi ki...

Vay amk süpermiş lan:)

Celal dedi ki...

alıp götürseydiniz harbiden :)

canoğlan dedi ki...

sokamadan getirseydik hoş mu olurdu :)

mcD dedi ki...

yüzerdi çocuk hiç değilse

Celal dedi ki...

yannız cocuk diyormuş otobüste,nerde lan sefa abi,anneme götürün beni yalancı ipneler :)

Yorum Gönder

Dikkat: Önce topa bas, etrafına şöyle bi bak, sonra topu ayağından çıkar.


Lafa laf

Fanila Player'da Bu Hafta

Ruhumuz Hababam

Uzak Diyarlara Yolculuk

İsyan

Emniyet görevlilerinin kışkırtıcı tavrına,
Kulüp yöneticilerinin keyfi uygulamalarına,
Asgari ücretin 5 de 1'i (en ucuz tribün) bilet fiyatlarına,

Ya şimdi ses çıkartalım, ya da olanlara seyirci kalalım.

What's your goal?

okumuş adamlar olmamıza rağmen, istatistiklerin aksine, sosyologların holigan diye nitelendirdikleri bir sınıfın içinde yer alıyor olabiliriz. evet o pis çocuklardanız. burada teknik analizler yapmıyoruz, yapma gibi bir derdimiz hiç olmadı, olmayacak da. ama yine de o işi iyi yapan, en azından farklı söylem üretebilen nadir yayınları takip ediyoruz, belki ara ara kendimizce karalamaya da çalışıyoruz veya çalışırız orası ayrı. burada daha çok kendi değerlerimiz uğrunda, bildiğimiz gibi yazıyoruz. bulunduğumuz yer tribün olunca, edebi bir dil kullanma kaygısı duymadan, tribünün kendi dilini kullanarak dertlerimizi anlatıyoruz. olayımız bu.