Cumartesi gecesi atkılar boyuna takılmış, besteler dile dolanmış, düşülmüş yine yollara. Henüz daha evden yeni çıktık, banliyö treni ile Kadıköy'e geçme derdindeyiz. Saat geç ama sokakta çocuklar oturuyor daha, semtimiz Kaynarca :) Bizi gören çocuklar (10-12 yaş) heyecanlı bir halde sorar:
- Abi nerden geliyosunuz?
- Evden geliyoruz.
- Nereye gidiyosunuz abi?
- Denizli'ye
- Abi ciddi misiniz?
- Gidiyoruz lan işte.
- Sefa abilerle mi gidiyosunuz abi?
- Tanıyo musun sen?
- Tanıyorum abi, bende gelicem. (Diğer arkadaşlarına dönerek) Anneme söyleyin olm ben Denizli'ye gidiyorum.
(Bir süre peşimize takılır, tek başına, daha sonra gözden kaybolur.)
Fenerbahçelilik, çok normal bir şeymiş gibi daha çocuklukta anneme söyleyin, ben Denizli'ye gidiyorum diyebilmektir galiba. Biz Fenerbahçeliyiz bizden çok deli çıkar; herkes deli, sevdası kendinden deli.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
Vay amk süpermiş lan:)
alıp götürseydiniz harbiden :)
sokamadan getirseydik hoş mu olurdu :)
yüzerdi çocuk hiç değilse
yannız cocuk diyormuş otobüste,nerde lan sefa abi,anneme götürün beni yalancı ipneler :)
Yorum Gönder
Dikkat: Önce topa bas, etrafına şöyle bi bak, sonra topu ayağından çıkar.